Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

The Boy, μέρος πρώτο.

 Γεννημένος στην Αθήνα το 1981, γιος του σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη, ο Τhe Boy, κατά κόσμον Αλέξανδρος Βούλγαρης, μπορεί να εντυπωσιάζει με τις δισκογραφικές του δουλειές, όμως δηλώνει κατά κύριο λόγο σκηνοθέτης και αφήνει τη μουσική σε δεύτερη μοίρα. Στα 33 του, έχει κάνει ήδη τρεις ταινίες μεγάλου μήκους και δύο μικρού μήκους, αλλά εδώ θα μιλήσουμε για το μουσικό του έργο, μιας και δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος για να μιλήσει για κινηματογράφο.



 
 Η πορεία του Αλέξανδρου Βούλγαρη ως "The Boy" ξεκινά από τους Mary and the Boy το 2004. Μαζί με τη Μαίρη Τσώνη φτιάχνουν αυτή την ιδιαίτερη ανεξάρτητη μπάντα, όπου από την κυκλοφορία της πρώτης τους δουλείας (Mary And the Boy, Christmas Daniel and the Exotic, 2005, demo cd, self release) έκανε τη διαφορά με -κυρίως- πιανιστικές συνθέσεις που ακροβατούν μεταξύ του γερμανικού μεσοπολεμικού cabaret, του αγγλικού punk και των Νεουορκέζικων avant garde παραστάσεων. Οι ίδιοι μάλιστα χαρακτηρίζουν τη μουσική τους ως piano-punk. Δίπλα στη μπάντα, ο Christmas Daniel παίζοντας πριόνι με δοξάρι(!) και η χορεύτρια Exotic. Ξεχωρίζει η δυναμική στιχουργική τους, αλλά και η αίσθηση του DIY στην παραγωγή (μπορεί να μιλάμε για demo, αλλά μιλάμε επίσης και για μια μπάντα που μπορεί εύκολα να αναδείξει τις αισθητικές επιλογές της, ακόμη και στο επίπεδο μιας demo παραγωγής). Oι αγαπημένες μου στιγμές, το Soon
I'll be away from you, ένα οχτάλεπτο trip για πιάνο, δύο φωνές και τον παράφωνο ήχο του πριονιού που διαπερνά το τραγούδι, σε ρυθμό που παραπέμπει -χωρίς να είναι- σε ζεϊμπέκικο, δημιουργώντας ένα σκοτεινό ηχητικό πλέγμα. Και φυσικά το Bobby Peru ένα κομμάτι που μιλάει για το σεξ με έναν περίεργο κυνισμό, χωρίς όμως να ξεφεύγει από τα κλισέ που βαραίνουν τέτοιους είδους τραγούδια, αλλά με τη Mary να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και να θυμίζει κάτι από Diamanda Galás δημιουργώντας την εντύπωση πως τα ελληνικά σύνορα απλά περιορίζουν μια performer του δικού της βεληνεκούς.





  To 2007 έρχεται η πρώτη επίσημη κυκλοφορία της μπάντας από ένα μικρό ανεξάρτητο label την Low Impedance Records (που εδρεύει στην Πάτρα). Αν το demo που κυκλοφόρησαν σας φάνηκε ιδιότροπο και στριφνό, ο πρώτος ομώνυμος δίσκος των Mary and the Boy θα σας ταξιδέψει ακόμη πιο βαθιά στον εξερευνητικό πειραματισμό τους. Οι ηλεκτρικές κιθάρες του Νίκου Παπαδόπουλου και του Callmelazy που συνεργάζονται με τη μπάντα για τις ανάγκες αυτού του δίσκου, βρωμίζουν τα πέντε από τα εννέα κομμάτια του δίσκου προσθέτοντας περισσότερο θόρυβο απ΄όσο θα μπορούσαν να αντέξουν τα αυτιά ενός mainstream ακροατηρίου. Θολά ηχοτοπία δημιουργούν μια επένδυση για να σταθούν οι φωνές των δύο μελών της μπάντας, αυτή τη φορά με περισσότερα θεατρικά στοιχεία σε σχέση με την πρώτη τους δουλειά. Η απουσία ρυθμικών τραγουδιών, με εξαίρεση το Black Terror, στο οποίο θα βρείτε μια υποβόσκουσα υποψία industrial ρυθμού, κυριαρχεί. Αλλά ούτως ή άλλως δεν είναι ένας δίσκος που θέλει να βάλει τον ακροατή να χορέψει, αλλά να βουτήξει σε έναν κόσμο εσωστρέφειας και ψυχικής έντασης χωρίς ποτέ να έρχεται η λύτρωση. 
   Επίσης κανένα κομμάτι του δίσκου δεν μπορεί να ξεχωρίσει, μιας και μιλάμε για ένα ενιαίο και σχολαστικά δομημένο project, όπου η έννοιες "τραγούδι" και "μουσική" χάνουν το νόημα τους και γίνονται ένα "αχανές ηχητικό ποίημα". Μπαίνει οπωσδήποτε στο ίδιο ράφι με τις πειραματικές solo δουλειές των μελών των Sonic Youth και των Happy Flowers. Σίγουρα είναι ένας δίσκος που μια ή δύο ακροάσεις δεν είναι αρκετές. 
   Όσο για μένα, θα κρατήσω ως αγαπημένη στιγμή του δίσκου, τη σπαρακτική φωνή της Mary να ουρλιάζει αλαζονικά: "Fuck me, I am so beautiful tonight", τραγούδι που εμπεριέχεται σε μια διαφορετική εκδοχή και στο "Christmas Daniel and the Exotic".




   
  Το 2008 η μπάντα διαλύεται αλλά ένα χρόνο αργότερα κυκλοφορούν έναν ακόμη δίσκο με την εξαιρετική Inner Ear. Το αποτέλεσμα είναι μια συνεργασία με τον Felizol, έναν παλιό γνώριμο του The Boy (έπαιζαν μαζί στους Sportex) ο οποίος υπογράφει και την παραγωγή του δίσκου. Έτσι λοιπόν έχουμε το Timemachine, με τους Mary and the Boy να επιστρέφουν σε πιο pop μονοπάτια. Elegant χορευτικά beats και μπόλικα old school synths συνοδεύουν τις ερμηνείες, που αποκλίνουν μεν από τους υπόγειους θεατρινισμούς των δυο προηγούμενων δίσκων, αλλά παράλληλα δείχνουν τη συγγένεια τους με αυτούς. Όλα αυτά βέβαια, μέχρι το 23ο λεπτό, καθώς η μπάντα διασκευάζει τρία από τα κομμάτια του δίσκου που προηγήθηκε επαναφέροντας στην επιφάνεια όλα όσα παραλίγο να ξεχάσουμε από την προηγούμενη κυκλοφορία τους πριν ακολουθήσουν δύο ακόμη τραγούδια για το κλείσιμο του album. Eκτός από τη Mary, τον the Boy και τον Felizol, συνεργάστηκαν αρκετοί ακόμη μουσικοί. Πιο σημαντική, τουλάχιστον στην αποτύπωση του τελικού αποτελέσματος, η παρουσία του τρομπονιού του Σταύρου Κλαβανίδη.
   Ξεχωρίζω το You, you, you έναν μικρό pop ερωτικό ύμνο που -μαζί με το αποχαιρετιστήριο τραγούδι το Timemachine (με τον Lolek να βοηθάει στα φωνητικά)- αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο προάγγελο της μετέπειτα solo πορείας του the Boy δείχνοντας τον συνθετικό προσανατολισμό του. 




  Το 2012 κυκλοφορεί επίσημα στην Inner Ear το demo "Christmas Daniel and the Exotic" με τον τίτλο "Praying for your sins", αυτή τη φορά μιξαρισμένο από τον Callmelazy και με διαφορετικό artwork σε μόλις εκατό αντίτυπα.









  Όσον αφόρα όλους αυτούς  που σ΄ αυτή τη μπάντα έβλεπαν τη σωτηρία της underground ελληνικής σκηνής (προσωπικά δεν πιστεύω οτι χρειάζεται σωτηρες το ελληνικό underground, μιας και βρίσκεται συνεχώς σε μια άνθηση πολύ διαφορετική από αυτή της "εμπορικής" ή "mainstream" μουσικής) έχω να πω πως το τόσο ιδιαίτερο ύφος της, δύσκολα θα μπορούσε να μπει σε οποιαδήποτε μανιέρα, πόσο μάλλον στη μανιέρα των σημαιοφόρων του underground.
  Κάπου εδώ τελειώνει η κοινή πορεία των Mary and the Boy και το πρώτο μέρος του αφιερώματος στη μουσική πορεία του Αλέξανδρου Βούλγαρη. Κλείνουμε με ένα απόσπασμα μιας συνέντευξης που παραχώρησε στη Lifo.

   "Οι Mary and the Boy ήταν ένα συγκρότημα φτιαγμένο για να καεί. Αυτό που σκέφτομαι τώρα είναι ότι η πρώτη περίοδος με το demo ήταν η μοναδική καλή φάση μας, μέναμε μαζί, ήμασταν φίλοι. Μετά απ' αυτό μπορεί να γίναμε καλύτεροι, ο καθένας μόνος του σε αυτό που κάνει συγκεκριμένα, αλλά δεν ήταν πια το ίδιο. Υπήρχε τόσο έντονη αντίδραση για μας απ' τον κόσμο -θετική ή αρνητική- και η Mary κι εγώ είμαστε άτομα που δεν αντέχουμε την αποδοχή ή την απόρριψη. Μας βγήκε πολύ έντονη βία απέναντι σε όλους, νομίζω ότι θέλαμε να τρομάξουμε τον κόσμο, και αυτούς που τους άρεσε και αυτούς που δεν τους άρεσε. Ήταν μεγάλο κεφάλαιο για μένα, αλλά ίσως έπρεπε να είχε τελειώσει και πιο νωρίς".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου